Bu sıcakta blog açıyorsan git önce biraz sıcaklardan başla gibi bi his doğdu anında içime. Nasıl doğmasın ki, sıcaklar öyle işledi ki içime resmen mala bağladım. Durmadan acıkıyorum ama yemek yiyemiyorum sıcak diye, sürekli uykum var ama uyuyorum sıcak olsa da iki pencere kapı açınca püfür püfür olabiliyor evin içerisi büyüklerin "ceyran" diye tabir ettiği o süper güç sayesinde. Daha başka da bi bok yapamıyorum ne kitap okunuyor ne ders çalışılıyor - yaz okulum var da- ne de başka bişey. "Yeter Yıldırım Demirören yeter" sesleri nedense beynimden çıkmıyor sanki bütün bu sıcakların sebebi Yıldırım Demirörenmiş gibi. Tabi bu tarz şeylerin beynimde yer edinmesinin sebebi, beynimin haliyle erimiş olması. Hani dondurma bi erir ya özellikle kapta olanlar falan sonra buzluğa atarsın tekrar ve garip bi şekilde tekrar donar o dondurma, hah onun gibi oldu beynim. Çikolata ve çilek karıştı birbirine, kıvrımlar kayboldu garip mal bi şekil aldı anlayacağınız. Yaz okulum bitene kadar beyin sıvı halde olmasın diye kafamı buzluğa sokuyorum arada bir ama yukarıda bahsettiğim şekil meydana geliyor işte. Hiç yoktan iyidir yine, buna şükür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder